ابو بصير گويد: امام صادق عليه السلام راجع
بقول خداى عزوجل :
((و چون آيه هاى روشن ما را بر آنها بخوانند، كسانى كه كافرند
بكسانى كه مؤ منند گويند: كدام يك از دو دسته مقام بهتر و مجلس آراسته ترى دارند 73
سوره 19
)) فرمود: رسولخدا صلى اللّه عليه وآله قريش را بولايت ما دعوت كرد، آنها
دورى گزيدند و انكار كردند، پس كفار قريش
باهل ايمانى كه باميرالمؤ منين و ما خانواده اقرار كرده بودند از راه سرزنش گفتند:
((كدام يك از اين دو دسته مقام بهتر و مجلس آراسته ترى دارند
)) خدا براى رد ايشان
فرمود:
((پيش از ايشان چه نسلهائى را (از امتهاى گذشته ) هلاك كرده ايم كه اثاث و
جلوه زندگى بهترى داشتند 74 سوره 19
)).
عرضكردم : خدا فرمايد:
((هر كه در گمراهى باشد، خداى رحمانش همى كشاند
))
فرمود: همه آنها در گمراهى بودند، نه بولايت اميرالمؤ منين ايمان آوردند و نه ولايت ما و
گمراه بودند و گمراه كننده خدا ايشان را در گمراهى و طغيان همى كشيد تا بمردند، و
خدا ايشان را ببدترين جايگاه و ناتوان تر سپاه رسانيد.
عرضكردم : خدا فرمايد:
((تا چون موعود خويش با عذاب و يا رستاخيز را ببينند، خواهند
دانست نيست كه دانش بدتر و سپاهش ناتوانتر است
)) فرمود: اما اينكه فرمايد:
((تا
چون موعود خويش را ببينند
))آن خروج قائم و رستاخيز است ، در آنروز خواهند دانست با
آنچه را كه بدست قائمش بر آنها فرود آورد، اين است كه مى فرمايد:
((كيست كه مكانش
بدتر (يعنى نزد قائم ) و سپاهش ناتواناتر است .
عرضكردم : خدا فرمايد:
((خدا هدايت هدايت شدگان را بيفزايد
)) فرمود: خدا در آن روز
آنهائى را كه هدايت شده اند بسبب پيرويشان از قائم هدايت روى هدايت افزايد، زيرا او را
رد نكنند و منكر نشوند.
عرضكردم : خدا فرمايد:
((كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردند خداى رحمان
براى آنها محبتى قرار خواهد داد 96
)) فرمود: آن محبتى كه خداى تعالى مى فرمايد:
دوستى اميرالمؤ منين عليه السلام است .
عرضكردم :
((ما تنها اين قرآن را بزبان تو روان كرده ايم تا پرهيزگاران را بشارت
دهى و گروه سرسخت را بدان بيم دهى 97
)) فرمود: خدا قرآن را بزبان او روان كرد،
زمانى كه اميرالمؤ منين عليه السلام را براهنمائى منصوب كرد، پس مؤ منان را بشارت داد
و كافران را به آن بيم داد، و اين كافران همان كسانند كه خدا در كتابش آنها را سرسخت
يعنى كافر ناميده ، باز از آنحضرت درباره اين
قول خدا پرسيدم :
((تا بيم دهى گروهى كه پدرانشان بيم نيافته و خودشان بى
خبرند 6 سوره 36
)) فرمود: يعنى تا بيم دهى گروهى را كه تو در ميان ايشان هستى
چنانكه پدرانشان شدند،
((13)) زيرا اينها از خدا و پيغمبر و تهديدش بى
خبرند،
((گفتار خدا
((14)) درباره بيشتر آنها ثابت شده (يعنى درباره كسانى
كه بولايت اميرالمؤ منين و امامان بعد از او اقرار نياورند) و آنها ايمان نمى آورند
)) بامامت
اميرالمؤ منين و اوصياء بعد از او، و چون اقرار نياوردند. كيفرشان همانست كه خدا فرمايد:
((بگردنهاى ايشان غل و زنجيرها بگذاريم كه تا چانه آنها برسد و سرشان بى حركت
ماند 8 سوره 36
)) در ميان آتش دوزخ ، سپس فرمايد:
((و پيش رويشان سدى قرار دهيم
و پشت سرشان سدى ديگر، و آنها را بپوشانيم كه جائى را نبينند
)) اين
عمل از نظر كيفرى است از جانب خدا براى ايشان كه ولايت اميرالمؤ منين و امامان بعد از او را
انكار كردند، اين كيفر دنياى آنهاست و در آخرت در آتش دوزخ (بوسيله
غل و زنجير) سرشان بى حركت ماند.
سپس خدا فرمايد: اى محمد
((بيمشان دهى يا بيمشان ندهى براى آنها يكسانست ، اين مردم
ايمان نياورند 10
)) بخدا و بولايت على و جانشينان او، سپس فرمايد:
((فقط تو كسى
را بيم دهى كه از ذكر (يعنى اميرالمؤ منين عليه السلام ) پيروى كند و از خداى رحمان بنا
ديد ترسد، او را بشارت ده (اى محمد) به آمرزش و پاداشى ارجمند.