يعنى ما مى دانيم و يقين داريم كه بلاها و مصيباتى كه بر ما وارد مى شود در برابر
چشم خداست و او از همه آنها آگاه و مطلع است و دقيقا بحساب آنها رسيدگى مى كند و انتقام
ما را مى گيرد و پاداش بزرگ ما را عنايت مى كند، از اين رو سيدالشهدا حسين بن على
عليه السلام چون در روز عاشورا كودك شير خوارش را هدف تير ساختند، فرمود: هون
مانزل بى انه بعين الله يعنى هر مصيبتى كه بر من مى رسد، چون خدا آن را مى بيند،
تحملش برايم سبك و آسان است ، ولى شيعيان و دوستان ما كه اين بصيرت و دانش را
ندارند، صبر كردن آنها بر شدائد و بلاها سخت و دشوار است ، چنانكه حجامت و
عمل جراحى براى مرد عاقل و فهميده آسانتر و گواراتر است تا براى كودك
غافل و نادان .
از اين رو ممكن است شيعيان گاهى در مصيبات جزع و بيتابى كنند و سختى بر خلاف
رضاى خدا گويند، و گناهى بر آنها نوشته شود، لذا امام باقر عليه السلام براى آنها
از خدا آمرزش مى طلبد و يا آمرزش آنحضرت تنها از نظر احترام بآنهاست ، بجهت مقام و
درجه اى كه در اين شكيبائى نزد خدا پيدا مى كنند. و نظير اين مضمون روايت 1706 اين
كتابست كه در جلد سوم در باب صبر انشاءالله تعالى بيان مى شود.
2- بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنِ ابْنِ جُمْهُورٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ
الْقَاسِمِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ وَجَّهَ أَبُو جَعْفَرٍ الْمَنْصُورُ إِلَى الْحَسَنِ بْنِ زَيْدٍ وَ هُوَ
وَالِيهِ عَلَى الْحَرَمَيْنِ أَنْ أَحْرِقْ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ دَارَهُ فَأَلْقَى النَّارَ فِى دَارِ أَبِى عَبْدِ
اللَّهِ فَأَخَذَتِ النَّارُ فِى الْبَابِ وَ الدِّهْلِيزِ فَخَرَجَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَتَخَطَّى النَّارَ وَ
يَمْشِى فِيهَا وَ يَقُولُ أَنَا ابْنُ أَعْرَاقِ الثَّرَى أَنَا ابْنُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ ع
اصول كافى جلد 2 صفحه 378 روايت 2
|
مفضل بن عمر گويد: ابو جعفر منصور (خليفه عباسى ) بحسن بن زيد كه از طرف او والى
مكه و مدينه بود، پيغام داد كه : خانه جعفر بن محمد را بسوزان ، او بخانه امام آتش افكند
و بدر خانه و راه رو سرايت كرد، امام صادق عليه السلام بيرون آمد و در ميان آتش گام
برداشته راه مى رفت و مى فرمود: منم پسر اءعراق الثرى منم پسر ابراهيم
خليل اللّه (كه آتش نمرود بر او سرد و سلامت گشت ).
| |
شرح :
اءعراق الثرى بمعنى ريشه هاى در زمين است و آن لقب
اسماعيل پيغمبر است و شايد جهتش اين است كه اولاد
اسماعيل مانند رگ و ريشه در اطراف زمين پراكنده شدند و افتخار امام صادق عليه السلام
باو از اين نظر است كه او فرزند شريف و گرامى جناب ابراهيم است .
 | اصول كافي ثقةالاسلام كليني جلد دوم | | 
|