بسم الله الرحمن الرحیم
آمار بازدید
  • 11,452
  • 11,745
  • 369,718
  • 2,915,382
  • 11,635,589

۱۷۱ – آقا ممنون سیر شدم (همراه فیلم حرم)

بسمه تعالی

*🌴 آقا ممنون، سیر شدم.*

خاطره ذیل را یکی از خدام حرم حضرت رضا علیه السلام به نقل از معاون یکی از مناطق تهران استان قدس رضوی ، به یکی از دوستان فرمودند که  تقدیم دوستان میشود :

ساعت خدمتم تمام شده بود و مطابق رسم همیشگیم ، روبه روی ضریح دستی بر سینه نهاده و با رخصت بر مرخصی از حضرت ، با گامهایی کوتاه ، حرم را ترک نموده و به ستراحتگاه خادمین آمدم ، از روزی که همای سعادتِ خادمیِ حضرتِ رضا، بر شانه ام نشسته بود ، با خود عهد کردم جز لقمه نانی به تبرک ، از سفره ی حضرت برندارم و غذای مهمانسرای حضرت را هر شب به نیابت از امام رئوف به زائری هدیه نمایم.لذا ظرف غذا را در دست گرفته و میان رواق، به راه می افتادم .بیشتر شبها لقمه ی حضرت یا نصیب پیرزنی میشد که عصا زنان دنبال غذای تبرکی بود ، یا پدری که کودکی بیمار، روی صندلی چرخدار را به سمت پنجره فولاد حرکت میداد…

آن شب ظرف غذا محکمتر از همیشه در دستانم جا خوش کرده بود و از کنار هر پیرزن و یا بیماری که رد میشدم، دل نداشتم بفرمایش بگویم.

مات و متحیّر مانده بودم امشب چه پیش آمده همچنان میان رواق ها گام برمیداشتم و عنانِ عقل را به دستِ دل سپرده بودم که ناگاه در مقابل پدری به همراه پسرک خردسالش، میخکوب شدم.

مرد جوان آنقدر خوش لباس بود و کودکش آنقدر مرتب لباس پوشیده بود که شک کردم دلم ، مسیر را اشتباه آمده و باید راه کج کنم، اما چه کنم که قدم از قدمم پیش نمیرفت و ظرف غذا در دستانم شل شده بود.

دل یک دله کردم و غذا را به دو دستم پیش آوردم:
بفرمایید آقا، لقمه ی حضرت است… از طرف آقا علی بن موسی الرضا هدیه به شما…

حرفم هنوز تمام نشده بود که پسرک چشمانش برقی زد و غذا را از دستانم گرفت، صورت کوچکش را روبه ایوان طلای حضرت چرخاند و به همان لحن کودکانه اش گفت:
وااای آقا ممنون، مادرم راست میگفت از پدرِ مهربان هم ،مهربان ترید…

آنگاه در ظرف را باز کرد و به خوشحالی ادامه داد: بابا قاشق هم برایم گذاشته اند…

پدر که صورتش غرق اشک شده بود ، آرام گفت چگونه محبتتان را جبران کنم؟

هنوز از آنچه پیش آمده بود، متحیّر بودم و با کلماتی در هم ریخته پاسخش دادم:

_ من کاره ای نیستم آقا، لقمه حضرت بود، سهم و روزیِ پسر دوست داشتنیِ شما

مرد که حال کنار پسرش نشسته بود تا پسرش همان گوشه ی رواق غذایش را نوش جان کند، راویِ ماجرایش شد:

– میخواستم برای زیارت وداع بیایم و پسرم را گفته بودم در هتل بمان و با من حرم نیا؛ زیارتم طول میکشد ، طاقت کودکانه ات طاق میشود و حال زیارت را از من خواهی گرفت

پسرم پذیرفته بود در هتل بماند ولی همسرم اصرار داشت که باید برای خداحافظی پسرمان هم بیاید

هرچه بهانه میتراشیدم ، پاسخی میداد؛
تا اینکه مادرش آمد ، کنارش نشست دستانش را گرفت و به یقینی عجیب گفت:
عزیزِ مادر؛ با پدر همراه شو، هیچ نگرانی هم به دلت راه مده؛ امام ، پدرِ مهربان است؛ هرچه خواستی از خودِ امام بخواه…

خلاصه با اوقاتی تلخ دست پسرم را گرفتم و به حرم آمدم.

زیارت خواندنم طولانی شده بود و پسرم این پا آن پا میکرد، ولی من هنوز دل نداشتم امام را وداع گویم

سرِ نماز بودم که مرتب کودکم ، گوشه ی کتم را میکشید و میگفت بابا دیگر خیلی گرسنه ام، زمانِ رفتن نشده؟

آنقدر جملاتش مکرّر شد که کلافه نماز را سلام دادم و با عتاب گفتم:
مگر مادرت نگفت هرچه خواستی از خودِ آقا بخواه؛
آنگاه انگشتم را به سوی ضریح اشاره کردم و گفتم به آقا بگو گرسنه ام؛
بگذار زیارتم تمام شود

و سر نمازِ بعدی که ایستادم ، دیدم پسرم رو به ضریح صدایش را آرام کرد و زیر لب زمزمه کرد: آقا واقعا گرسنه ام… دروغ نمیگویم…

آنقدر مظلومانه به امام درددل کرد که هرگونه بود نمازم سلام دادم و حرم را ترک کردم؛ هنوز چند قدمی نیامده بودیم که شما با ظرف غذایی از راه رسیدی…

و حال من هم کنار پدر نشسته بودم و بر رأفت امام رئوف اشک میریختم که پسر غذایش را تمام کرد و رو به حضرت باز به همان لحن کودکانه گفت
آقا ممنون…سیر شدم…

*🌹 صلی الله علیک یا علی ابن موسی الرضا علیه السلام و رحمة الله و برکاته 🌹*

 

4.5 2 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

2 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
کاربران ناشناس
کاربران ناشناس
2 سال قبل

سلام علیکم و رحمةالله
خیلی عالی بود
چند تا از داستان ها و مقالات مطالعه شد
واقعا زیبا بود

Scroll to Top