مجلسى (ره ) گويد: در اين خبر و نظائر آن در معناى رغبت دو
احتمال است :
اول : اينكه معنى اين باشد كه اگر در حال دعا شوق و اميد بر او غالب شد سزاوار است
كه دو كف دستهاى خود را به آسمان باز دارد كه گويا مى خواهد رحمت خدا را دريافت كند،
و اگر ترس و بيم بر او غالب آمد از اينكه دعايش به اجابت رسد پشت دو دست را به
آسمان كند كنايه از اينكه به خاطر بسيارى گناه سزاوار حرمان است اگر چه مقتضاى
كرم وجود خداوند فضل و احسان به اوست .
دوم : معنى اين باشد كه اگر براى سودى دعا مى كند سزاوار است دو كف را به طرف
آسمان بردارد، و اگر دعا براى دفع زيانى است كه از آمدن آن ترسان است پشت دستها
را به آسمان كند كه گويا آن را دفع مى كند.. تا اينكه گويد: و طبرسى گفته است :
تبتل به معنى انقطال به درگاه خدا است براى عبادت ، و اخلاص
عمل براى او واصل آن از
((بتل الشى ء
)) به معنى بريدن و قطع كردن آن است و از اين
رو فاطمه (عليه السلام ) را بتول گفتند: چون با عبادت خدا از ديگران بريده بود،
سپس مجلسى (ره ) گويد: محتنل است معناى حديث اين باشد كه اين قسم بهترين اقسام
تبتلى است كه خداوند فرموده ، و اشاره با انگشت ممكن است اشاره به بلندى و پستى
باشد، و حركت دادن انگشتان اشاره به چپ و راست باشد، و گفته شده : بلندى و پستى
اشاره به اينست كه پروردگارا نميدانم آيا مرا بلند گردانيده يا پست كرده اى ، و حركت
دادن به چپ و راست اشاره بدان است كه نمى دانم آيا از اصحاب يمين هستم يا از اصحاب
شمال .
2- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ
سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَمَا اسْتَك انُوا لِرَبِّهِمْ وَ م ا يَتَضَرَّعُونَ
فَقَالَ الِاسْتِكَانَةُ هُوَ الْخُضُوعُ وَ التَّضَرُّعُ هُوَ رَفْعُ الْيَدَيْنِ وَ التَّضَرُّعُ بِهِمَا
اصول كافى جلد 4 صفحه : 230 رواية : 2
|
2 محمد بن مسلم گويد: از حضرت باقر (ع ) پرسيدم از (تفسير) گفتار خداى
عزوجل : ((پس فروتن نشدند براى پروردگار خويش و زارى نكردند)) (سوره مؤ منون
آيه 76) فرمود: استكانت همان فروتنى است و تضر عليه السلام بلند كردن هر دو دست
و زارى كردن بدانها است .
| |
 | اصول كافي ثقةالاسلام كليني جلد چهارم | | 
|