شش گروه كه امام عليه السلام فرمود: باعتبار اينستكه دسته
اول بر دو دسته شوند يك دستهه اهل وعد ببهشت ، و يك دسته
اهل وعيد بدوزخ كه بنا بر اين شش گروه ميشوند چنانچه از حديث بعد معلوم شود، مجلسى
عليه الرحمة گويد: اينكه فرمود:
((اهل وعيد
)) يعنى
اهل وعد و وعيد و از باب تغليب بذكر يكى از آندو اكتفا فرمود، و در پاره اى از نسخه ها
كلمه الوعد (بجاى الوعيد) ذكر شده ، و در برخى
((وعدين
)) است و او ظاهرتر است
يعنى كسانيكه درباره آنها وعده ثواب يا تهديد بعقاب محقق شده كه هرگاه بيكى از اين
دو حالت بميرند، پس اهل وعد اهل بهشتند و اهل و عيد
اهل دوزخ .
و در جمله
((لا يسطيعون حيلة ...
)) كه نه چاره دارند و نه راه بجائى برند. گويد:
يعنى عاجزند از هجرت بمدينه چون خرجى و وسيله ندارند و چاره اى هم ندارند و راه
نجاتى از شهر مكه ندارند
((اينانند كه اميد است خداوند از ايشان در گذرد
)) چون در
هجرت نكردن بمدينه معذورند. اين گفتار مفسرين است ، ولى بنا بر
تاءويل امام (عليه السلام ) يعنى توانائى بر فهميدن از روى
دليل براى كفر ندارند و راهى هم بر ايمان بواسطه ابله بودن و كم خرديشان ندارند،
پس ايشان معذورند، و شايد اين از بطون آيه باشد و ممكن است ظاهر آيه نيز
شامل آن باشد چون در مكه انسانى از اين قبيل وجود داشتند كه براى آنها
تحصيل آن ميسر نبوده است .
و اما اعراف پس تفسير آن در سابق گذشت ، و برخى از مفسرين گفته اند: آن ديوارى است
ميانه بهشت و جهنم ، سپس اشكال و جوابى نقل مى كند كه ذكر آن
بطول انجامد و براى توضيح بيشتر خوانندگان محترم بتفاسير رجوع كنند.
2- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ يُونُسَ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ حَمْزَةَ بْنِ
الطَّيَّارِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع النَّاسُ عَلَى سِتِّ فِرَقٍ يَئُولُونَ كُلُّهُمْ إِلَى ثَلَاثِ فِرَقٍ
الْإِيمَانِ وَ الْكُفْرِ وَ الضَّلَالِ وَ هُمْ أَهْلُ الْوَعْدَيْنِ الَّذِينَ وَعَدَهُمُ اللَّهُ الْجَنَّةَ وَ النَّارَ الْمُؤْمِنُونَ
وَ الْكَافِرُونَ وَ الْمُسْتَضْعَفُونَ وَ الْمُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ
الْمُعْتَرِفُونَ بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً وَ أَهْلُ الْأَعْرَافِ
اصول كافى جلد 4 صفحه :91 رواية :2
|
و نيز حمزة بن طيار از آنحضرت (عليه السلام ) حديث كند كه فرمود: مردم شش دسته اند
كه بسه دسته برگردند ايمان ، كفر، گمراهى ، و ايشان
اهل دو وعدند كه خداوند بآنها وعده بهشت و دوزخ داده است : مؤ منان ، و كافران ، و
ناتوانان ، و آنانكه باميد خدايند (و كارشان با خداست ) يا عذابشان كند و يا توبه
شان را بپذيرد، و آنانكه بگناهان خويش اعتراف كنند و كردار خوب را با كردار بد بهم
آميخته اند، و ديگر اهل اعراف هستند.
| |
 | اصول كافي ثقةالاسلام كليني جلد چهارم | | 
|