آنچه ترجمه شد بنابراين است كه مراد از
((ب
)) در جمله
((رب
العمل
)) خداى متعال باشد و لفظ
((يقبل
)) بياء موحدة و بصورت معلوم خوانده شود و
از قبول گرفته شده باشد. ولى ممكن است
((يقبل
)) بصورت
مجهول خوانده شود و مقصود از
((رب العمل
)) نيز عابدى باشد كه از عالم و دانشمند
پيروى و تقليد مى كند، و آنچه از دانشمند مى شنود بآن
عمل كند و خود عالم عمل نكند، كه حضرت بخواهد توبيخ كند دانشمندانى را كه بگفتار
خود عمل نكنند، و اين كلامى است كه فيض عليه الرحمة در معناى حديث فرموده است ، و
محتمل است
((يقيل
)) بياء مثناة و از اقاله باشد، و بنابراين ترجمه چين است :
((نزديك
است صاحب كار كارش را پس بگيرد...
)) و اين
احتمال را مجلسى عليه الرحمة از بعضى نقل فرموده است .
14- عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو فِيمَا أَعْلَمُ عَنْ أَبِى عَلِيٍّ الْحَذَّاءِ عَنْ حَرِيزٍ عَنْ زُرَارَةَ
وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَبْعَدُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ إِذَا لَمْ
يُهِمَّهُ إِلَّا بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه :8 رواية :14
|
امام صادق (ع ) فرمود: دورترين حالى كه بنده از خداى
عزوجل دارد اينست كه اندوهى جز براى شكم و فرج نداشته باشد.
| |
15- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ وَ عَبْدِ
الْعَزِيزِ الْعَبْدِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى يَعْفُورٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَصْبَحَ وَ
أَمْسَى وَ الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَى الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ وَ لَمْ يَنَلْ
مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا مَا قَسَمَ اللَّهُ لَهُ وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الْآخِرَةُ أَكْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ الْغِنَى
فِى قَلْبِهِ وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه :8 رواية :15
|
و نيز آنحضرت (ع ) فرمود: هر كه بامداد كند و روز را بشب رساند و بزرگترين اندهش
دنيا باشد خدايتعالى فقر و پريشانى را جلوى چشمش نهد، و كارش را پريشان سازد، و
بجز بدانچه خداوند روزى او كرده نرسد، و هر كه بامداد كنم و شام كند و بزرگترين
اندوهش آخرت باشد، خداوند توانگرى و بى نيازى در دلش نهد و كارش را منظم كند.
| |
 | اصول كافي ثقةالاسلام كليني جلد چهارم | |